വിരഹം

നെന്ചകം പിളര്‍ന്നു കാണിക്കുകില്‍ ഞാന്‍

ആ ചിതറിതെറിക്കുന്ന തുള്ളികള്‍ക്കൊടുവിലായ്

തെളിയും നിന്‍ മുഖം നിറശോഭകാന്തിയില്‍

അറിയുക, നീയാണെന്‍ ഹൃദയതുടിപ്പുകള്‍

സൃഷ്ടിച്ചു പ്രണയത്തിന്‍ സന്കല്‍പ്പ സൗധം ഞാന്‍

ആ മനോഹരകാഴ്ചയില്‍ ലയിച്ചുചേര്‍ന്നിരിക്കവേ

ഛേദിച്ചു നീയെന്റെ കരകാല്‍പദങ്ങളെ

അറിയുക, തകരാതെ നില്‍പ്പൂ എന്‍ പ്രണയത്തിന്‍ സ്മാരകം

വഴിവെട്ടി നിന്നുടെ മനസ്സിന്‍ നിഗൂഢമാം

അജ്ഞാതമാം ഇരുളാര്‍ന്നകങ്ങളില്‍ , ഞാന്‍

ആ പാതയില്‍ എന്നുടെ കാലൂന്നി നില്‍ക്കവേ

നിറയൊഴിച്ചു നീയെന്റെ മസ്തിഷ്കഭിത്തിയില്‍  

അറിയുക, നീണ്ടേ കിടപ്പത് നിന്നിലേക്കിന്നുമേ

പ്രതിഷ്ഠിച്ചു നിന്നെയെന്‍ കോവിലിന്നുള്ളിലെ

ശ്രീത്വം വിളങ്ങുന്ന ദേവീ വദനമായ്, ഞാന്‍

ആ തൃപാദുകത്തില്‍ പൂജിച്ചു നില്‍ക്കവേ,

നിഗ്രഹിച്ചെന്നെ നീ അക്ഷബാണത്തിനാല്‍

അറിയുക, കാക്കുന്നു കോവിലും ദീപാര്‍ച്ചനക്കായ്

അറിയുക, വിശ്വാസമില്ലെനിക്കിന്നൊരു ശിലയിലും

കാനനപാതതന്‍ സന്ചാരിയല്ല ഞാന്‍

തകര്‍ത്തിടും ഞാനെന്റെ ചോരതന്‍ സ്മാരകം

എന്കിലും.... തുടിച്ചിടും എന്നുടെ ആര്‍ദ്രമാം ഹൃത്തടം